🍃🌻 زندگي زناشويي، در ابتدا توأم با عشق و ابراز علاقۀ فراوان است، اما با گذشت زمان و کم ترشدن روابط عاطفي که تا اندازه اي هم طبيعي است، کم توجهي زن به همسر خود بعد از تولد فرزند، تغيير ارزش هاي موجود در خانواده يا کم شدن ميزان مسئوليت پذيري مزدوجين، ممکن است صبر و تحمل آنها را در برابر مشکلات کوچک و بزرگ کم کند و به بنيان خانواده آسيب برساند.
اما اگر پدر از ظرفیت بالایی برخوردار باشد، می داند که تربیت فرزند یکی از عوامل تحکیم خانواده است که نیاز به حد اعلای حوصله، صبر، خوش خلقی، کاردانی، عشق، بينش، آگاهی و دانش دارد. در عین حال این نهایت هنرمندی زن است که در حین وظایف مادری از محبت به شوهر غافل نشود.
البته از آنجاییکه انسان برحسب فطرت، جمع طلب است و به طور طبيعي از انزوا و تنهايي گريزان است، در هر صورت باید بدین ضرورت تن دهد.
مضافاً اینکه، تربیت فرزند ضمن اینکه به ارضاء حس مادری کمک می کند، تجربه شیرینی در مسیر کمال تلقی میشود که به لحاظ اینکه ثمراتی بنام باقیات الصالحات در پی دارد، بهترين پاداش و تجربه شاد يک عمر بحساب می آید.
