✅ آثار سواد مصنوعی در عصر گردش اطلاعات

روزانه فقط در شبکه های مجازی تقریباً بیش از سه میلیون مطالب متنوع و گوناگون، منتشر می شود.
این میزان تولید محتوی، در طول تاریخ بی نظیر و فوق العاده است و منجر به پدیده جالبی شده که: «همه ما» راجع به «همه چیز» می دانیم اما با ويژگی هایی خاص.
این در صورتی است که بسیاری اوقات، دربارۀ آن موضوع فقط نظرات فرد دیگری را در یک شبکه ای خوانده ایم و آن را بازگو می کنیم. ما به شکلی خطرناک به نوعی کپی برداری از دانایی نزدیک می‌شویم، که در واقع الگوی جدیدی از فرهنگ زمانه است.

✅⭕ نتیجه اینکه:
محیط رسانه ای اطراف ما پر است از اخبار مغشوش، اعداد و ارقام گول زننده و حرف های جهت‌دار:
۱- حجم بالای اخبار و تحلیل ها. اطلاعات بیشتر یعنی فرصت کمتر برای بررسی دقیق تر آن ها.
۲- سبک زندگی شتابان: زندگی امروزی نسبت به ۲۰۰ سال پیش بسیار سریع تر شده؛ یعنی میزان رخدادهای کاری و ارتباطی در واحد زمان بیشتر شده است.
۳- سواد مصنوعی: نظرات ما از پرسه‌زدن در شبکه‌های اجتماعی سرچشمه می‌گیرند، نه مطالعۀ کتاب‌ها! این کپی برداری از دانایی، در واقع الگوی جدید نادانی است.

✅⭕ راهکارها:

۱- تعلیق قضاوت: نه باور کنید و نه رد کنید.
۲- در آرامش قضاوت کنیم: زمانیکه افراد از آرامش فکری بیشتری برخورداند، کیفیت قضاوتهای حرفه ای شان افزایش پیدا می کند. مطالعات نشان داده زمانی که شتابزده، هیجانی، خسته و پریشان هستیم، کیفیت قضاوت های ما افت می کند.
۳- به ساختارهای مشکوک، حساس باشید. جملاتی که با فعل مجهول و بدون فاعل ساخته شده‌اند مانند «گفته می‌شود» یا «شنیده‌ها حاکی از آن است که» و «یا بر اساس اخبار منتشر شده» روشی برای گمراه کرن ما هستند.
۴- برای هر چه می خوانید یا می شنوید از خودتان بپرسید:
الف) آیا از منبع خبر و گزارش مطمئن هستم؟
ب) آیا شواهد تاییدکننده یا استدلال های قانع کننده آورده شده یا اینکه یک حرف به زبان های مختلف تکرار شده؟
ج) آیا بین مقدمه و اطلاعات ارائه شده و نتایج رابطه منطقی وجود دارد؟
د) آیا تمام واقعیت بیان شده یا بخشی از واقعیت؟

✅ در مجموع؛
حضور در شبکه های اجتماعی مفید است. جریان آزاد اطلاعات در آن بسیار جذاب و فرصت غنیمت است. اما فراموش نکنیم که آنها نمی توانند جایگزین کتاب و تفکر عمیق شوند.