مشترکات دستور زبان با دستور زندگی
دستور زبان فارسی، توان گفتاری است:
زبانهای مردمان جهان، از ساده ترین آنها گرفته تا پیچیده ترین، دارای دستور زبان یا بعبارت دیگر گرامر میباشند، که زبان فارسی نیز از این اصل، مستثنی نیست.
مردم عادّی بدون اینکه دستور زبان خوانده باشند، به عادت می دانند که جای فعل و فاعل و مفعول کجاست و با تکیه بر همین توان، به رفع نیازهای روزمره خود میپردازند. اما افراد ادیب از نظر آفرینش اصطلاحات و استخدام کلمات به توان بالاتری دست می یابند.
فراتر از آنها شعرای ما هستند که با خلق آثاری بدیع و تازه در شمار خلّاقترین چهره های زمان قرار میگیرند و بعضاً شهره جهانی میشوند. در واقع آنان، با زدودن برخی کلمات و بهره گیری از آرایه و عاریه ها از صورت زبان، سخنی زیبا و تأثیرگذار خلق میکنند و شگرد آنها در این است که عادت را از زبان میزدایند و زبانی نو می آفریند؛ زبانی که مهم ترین هدفش برجسته سازی نکاتی است که در ذهن افراد عادی جای ندارد.
دانایی، توانایی؛ دستور زبان زندگی است:
زبان زندگی نیز بگونه ای به مانند دستور زبان است. یعنی آنان که عوام و کم سوادند، حداقل بهره را از آن می برند. اما زندگی خانوادگی افراد آشنا و با تجربه، دارای ویژگیهایی است که شرایط متفاوتی را در روابط با همسرشان رقم می زند. از جمله اینکه؛
آنها آموخته اند که:
– خدای مدبر انسان را در دو جنس زن و مرد خلق نمود؛ تا آن دو در کنار هم در جهت جبران کاستیها و تعدیل نیازهایشان گام بردارند.
– بنابراین زن و مرد مکمل یکدیگرند و قادرند در طی یک پیمان مشترک، برای ارتقاء سطح آرامش، رفاه، امنیت یکدیگر را یاری کنند.
– ظرفیت همسرشان را برای شنیدن حقایق و حوادث میسنجند.
– اگر همسرشان در مسأله خاصی، از حساسیت و تعصب بی حدی برخوردار است؛ از تحریک آنان، خودداری میکنند.
– می دانند که زنها، به تمجید شوهرشان از خود خیلی اهمیت میدهند.
– در این راستا می دانند که حس شنوایی یکی از فعالترین حواس در خانمهاست.
– مطمئن هستند که هر چقدر که سایه ایمان به خدا بر زندگی شان گستردهتر باشد، رابطهشان مستحکمتر و موفقتر است.
– به قانون مصلحت و حکمت خدا ایمان دارند، به همین جهت تحمل مشقّات برایشان سهلتر است.
-زیبایی معنوی مرد بیشتر مورد توجه زن است تا زیبایی ظاهری. همچنین زن از مرد توانا و نیرومند و خوش رفتار خوشش میآید.
به همین علت زیبایی مرد از نظر زن بیشتر معنویات مرد و موقعیت اجتماعی اوست، و میل دارد که شوهرش دارای مقام یا صفت برجستهای باشد که دیگران کمتر دارند.
?+? = ? ?
پس، بهتر است زوچین همواره از خوبی های همسرشان سخن بگویند. در واقع، این طرز تفکر قابل قبول نیست که با تعریف از همسر یا فرزندان آنها را مغرور می کنیم. چرا که تعریف از حسنات دیگران باعث می شود تا او بفهمد که کار خوبش برای اطرافیان مهم است و برایش ارزش قائلند و آن را درک می کنند،
همین دلیل خوبی برای ادامه و ارتقای آن کار خوب می شود